„Nie pytaj co inni mogą zrobić dla Ciebie,  ale zapytaj co Ty sam, z pomocą innych możesz zrobić dla siebie” – Moja osobista podróż w Szkole Liderów.

        20 stycznia 1961 roku nowo zaprzysiężony prezydent Stanów Zjednoczonych John F. Kennedy w czasie swojej mowy inauguracyjnej, powiedział słowa, które na w pamięci i kulturze pozostały aż do dnia dzisiejszego. Brzmiały one tak: „Moi rodacy, nie pytajcie co Wasz kraj może zrobić dla Was, ale co Wy możecie zrobić dla swojego kraju”. Był to jeden z wielu punktów zwrotnych w

W ostatnich latach wiele mówi się o przywództwie i o byciu liderem „z prawdziwego zdarzenia”. Zewsząd słyszymy wezwania, by stawać się liderem, przewodzić sobie  i innym. Powstają kursy i szkolenia dotyczące tego, jak stać się liderem, przywódcą, itd. Jednak czy wszyscy dostatecznie dobrze rozumieją czym jest przywództwo?

W moim życiu spotkałem wielu ludzi. Niektórzy nie zrobili na mnie żadnego wrażenia, a inni wręcz przeciwnie. Mieli to coś, co sprawiło, że chciałem z nimi przebywać, działać z nimi, stali się dla mnie inspiracją, motywacją, przyczynili się do mojego rozwoju. Podświadomie cały czas

„Wojen nie wygrywają bohaterowie, ale kompanie bohaterów”        P.R. Polko [1]

„Bo podobnie jak liczne są części jednego ciała, a każda z nich spełnia inne zadania, tak też my liczni stanowimy jedno ciało w Chrystusie, będąc dla siebie nawzajem częściami. Mamy zaś różne dary według danej nam łaski. Ten, kto przewodzi, niech to wykonuje z gorliwością”. Rz 12, 4-6.8b [6]

Grupa ludzi krocząca wytyczoną drogą w wypełnianiu powierzonej misji, gromadząca się dla wspólnej wizji, realizująca ustalone cele, nastawiona na konkretne działanie jest jak jedno ciało, o którym pisał święty Paweł.

Nasze życie to nieustanna droga, możemy się zmieniać, wzrastać, uczyć. Nabywanie i kształtowanie kompetencji to zadanie na każdy dzień. Od nas zależy, co zrobimy z tym, co Bóg złożył w naszych sercach.

W swojej pracy na temat kompetencji lidera pragnę skupić się na tym, co podczas zgłębiania niniejszej wiedzy było dla mnie najistotniejsze. Chcę pochylić się nad tym, co skłoniło mnie do przemyśleń na temat postawy, jaką powinien prezentować lider, a tym samym do przyjrzenia się mojej własnej postawie, którą prezentuję na co dzień w moim środowisku.

 Lepszy Lider – czyli jaki?

Jakie powinno być serce lidera i na czym się skupiać? Aby przewodzić ludziom niezbędna jest gotowość do dzielenia się z nimi swoimi umiejętnościami, wiedzą, czasem czy radą. Wszystko po to, aby kierować się nastawieniem, iż w ludziach jest złożony potencjał, który jako dobrzy liderzy, powinniśmy chcieć zawsze dostrzegać, a ponadto wydobywać we współpracy z nimi.

Na wstępie mojej pracy chcę wyjaśnić kto to jest lider, czym się zajmuje i jaką rolę pełni w grupie czy organizacji. Skupię uwagę na samej osobie,

Dziś świat poszukuje przywódców umiejących jednoczyć ludzi, dających ludziom poczucie wartości i zrozumienia, pokazujących ludziom, jak bardzo są potrzebni i dokąd mogą wspólnie zmierzać.

Rozpocznę od zadania pytań: Kto to jest przywódca? Kim jest przywódca? Czym się charakteryzuje przywódca?

Co oznacza rozwój człowieka, który staje się przywódcą, jakie są etapy rozwoju przywódcy? Czy przywódca to człowiek słaby, który zaczyna budować siebie jako przywódcę, czy może jest to człowiek bardzo silny i świadomy swoich słabości, opanowany, pełen empatii, mający swoje zdanie, człowiek, który nie podlega wpływom innych

Nie mając dobrych graczy, nie zbudujemy dobrego zespołu. To wydaje się oczywiste. Jak zatem zdobywać dobrych współpracowników? Dlaczego niektóre zespoły są skuteczniejsze od innych?

Pierwszym krokiem w budowaniu drużyny marzeń jest zdefiniowanie celu zespołu. Należy to zrobić w bardzo szczegółowy sposób. Lider musi postawić sobie kilka pytań: Jaki jest rodzaj zespołu? Jaki będzie jego główny cel? Istnieją bardzo różne zadania i wymagają osób z odmiennymi darami, umiejętnościami i doświadczeniem. Przywódcy muszą być bardzo konkretni, jeśli chodzi o ustalanie natury i celu danego zespołu. Potrzebują wiedzieć co ten

Dlaczego w ogóle zastanawiamy się nad zagadnieniem charakteru i jego kształtowaniem? Powodów można by przytaczać setki, biorąc pod uwagę położenie, w jakim sami się znajdujemy, nasze potrzeby oraz potrzeby organizacji, dla której pracujemy bądź którą zarządzamy.

Na temat charakteru oraz sposobu jego kształtowania napisano wiele. Nad jego zagadnieniem rozmyślali już starożytni. Teofrast z Eresos zastanawiał się: „Dlaczego tak się dzieje, że chociaż cała Grecja leży pod tym samym niebem, a wszyscy Grecy otrzymują to samo wychowanie, to mamy tak różne charaktery?”. Znaczna część badań w dziedzinie psychologii

Kultura organizacyjna silnie determinuje rozwój, ponieważ system przekonań, wartości i opinii pracowników danego przedsiębiorstwa wpływa na ich postawy i zachowania. Ludzie, tworząc wzorce kulturowe, następnie stosują się do nich, przez co kultura organizacyjna stabilizuje stosunki społeczne i zapewnia uczestnikom organizacji względnie stały punkt oparcia.

Według Wikipedii:

Kultura (z łac. colere: uprawa, dbać, pielęgnować, kształcenie) – wieloznaczny termin pochodzący od łac. cultus agri (uprawa roli). Najczęściej jest rozumiana jako całokształt duchowego i materialnego dorobku społeczeństwa. Kulturę można określić jako ogół wytworów ludzi, zarówno materialnych, jak i niematerialnych:

 Lider, na wzór Jezusa, to ten, który kładzie swoje życie przed innymi i dla innych. To osoba, która „wystawia” swoje życie po to, by inni mogli wziąć z niego to, co potrzebują. Spoglądając na Jezusa, można łatwo zaobserwować, jak On kładzie swoje życie przed innymi. Jest On stale do dyspozycji swoich uczniów, poświęca im czas na rozmowy, wspólny posiłek, potrafi z nimi świętować i cieszyć się z ich sukcesów ewangelizacyjnych.

  Tekst ten pragnę skierować przede wszystkim do liderów chrześcijańskich. W niniejszym opracowaniu będę chciał skupić naszą